Teknolojik yenilikler, iş yapma şekillerini köklü bir biçimde değiştiriyor. Özellikle Amazon'un çevrimiçi kitap satışları, birçok geleneksel kitap perakendecisinin kapanmasına yol açtı. Şirketler, sektördeki rakiplerini dikkatle izleyerek yenilikçilikte geri kalmamaya çalışıyor; ancak, bazen iş modellerini değiştiren bu değişimlerin beklenmedik teknolojik gelişmelerden kaynaklandığını görmekteyiz.

Üretim alanında, ölçek ekonomilerini benimseyen firmalar birim maliyet avantajları sayesinde rekabet gücü kazanıyor. Türkiye'deki birçok otomotiv ve yan sanayi işletmesi, bu avantajı kullanarak kârlılıklarını sürdürüyor ve ülkemiz Avrupa ile Orta Doğu’nun üretim merkezi olma yolunda önemli adımlar atıyor.

Bu nedenle, üretim tesislerinde ölçek boyutlarını değiştiren yeni teknolojilere dikkat etmek, rekabetçiliği sürdürülebilir kılmak açısından büyük önem taşıyor. İnternetin ticareti nasıl dönüştürdüğünü düşünürsek, ‘Dijital Üretim’ teknolojisinin de benzer bir değişim yaratma potansiyeli taşıdığını söyleyebiliriz.

Dijital üretim, iki temel yöntemle hayata geçirilmektedir: (i) Malzemelerin lazer teknolojisi ile işlenerek istenen şekillere dönüştürülmesi, (ii) 3D yazıcılar aracılığıyla katmanlar halinde birleştirilerek istenen formların elde edilmesi. Özellikle ikinci yöntem, ayar sürelerinin kısa olması nedeniyle üretim sürecinde geçişleri kolaylaştırırken, hızlı ve maliyet etkin çözümler sunmaktadır. Malzemelerin katmanlar halinde inşa edilmesi, atık miktarını minimize ederek ekonomik avantaj sağlamaktadır. Tasarımcılar tarafından hızlı prototipleme amacıyla yaygın olarak kullanılan bu teknolojinin, bilgisayar teknolojilerinde olduğu gibi, birkaç yılda bir maliyetlerinin düşmesi ve kapasitelerinin artması bekleniyor.

Dijital üretimin getireceği avantajlar arasında, ölçek ekonomilerine dayalı mevcut üretim tesislerinin rekabet gücünün azalması, büyük yatırımlar gerektirmeden müşteriye yakın tesislerin ihtiyaçlarını daha iyi karşılayabilmesi, stok seviyelerinin düşürülmesi ve özel taleplerin daha kolay karşılanabilmesi sayılabilir. Bu teknolojiler yeterince geliştiğinde, tedarik zinciri organizasyonlarında köklü değişimlere yol açma potansiyeline sahiptir. Bilgisayarlarda açık sistemlerin ortaya çıkmasıyla, Apple gibi firmalar için uygulama geliştiren farklı kişilerin iş bulmaları gibi, dijital üretimde de açık sistemlerin yaygınlaşmasıyla küçük girişimlerin artması beklenmektedir.

Bu nedenle, dijital üretim teknolojilerinin yaygınlaşması durumunda, iş süreçlerinde ve organizasyon yapılarında ne gibi değişiklikler gerektiği, çalışanların hangi yeni yetkinliklerle donatılması gerektiği üzerine düşünmek faydalı olacaktır. Bu teknolojilere önceden aşina olmak ve küçük çaplı denemeler yaparak kurumsal yetkinlik seviyesini artırmak da kritik bir adım olacaktır. Çünkü teknolojiler, onları kullanabilenlerin yetkinliklerinden daha hızlı gelişim gösterme eğilimindedir.

Bilgisayar teknolojilerindeki gelişmeler, daha geniş ağların yenilikçilik için harekete geçmesini sağladı; dijital üretim de şirketlerin dışarıdaki yenilikçi bireylerle daha yakın işbirliği yapmalarını zorunlu kılacaktır.

Sonuç olarak, henüz daha çok üniversitelerde ve araştırma-tasarım departmanlarında kullanılmaya başlayan dijital üretim teknolojilerinin, orta vadede üretim süreçlerinde devrim yaratma potansiyelini göz ardı etmemeli ve hazırlıklarımızı buna göre yapmalıyız.

4o mini