Yaşam kalitesini artırmanın yolu, sürekli daha iyiyi aramaktan geçer. Peki, bu daha iyiyi nasıl buluruz? En etkili yöntem, rekabet ortamı yaratmaktır. Bu durumu daha iyi anlamak için, hepimizin aşina olduğu spor dünyasından bir örnek verebiliriz. Dünya rekorlarının çoğunluğu olimpiyatlar veya dünya şampiyonalarında kırılır. Antrenman sırasında rekor kırmak nadirdir, çünkü bireyler en büyük baskı altındayken kendilerini aşar ve olağanüstü başarılar sergilerler. Aynı prensip, iş dünyası için de geçerlidir. Şirketler ne kadar çok zorlanırsa o kadar yenilikçi olur ve performanslarını artırır. Dolayısıyla rekabeti teşvik etmek, yenilikçilik ve ilerlemeyi hızlandırır, bu da yaşam kalitesine doğrudan katkı sağlar.

Rekabet ortamı yaratmanın en önemli yolu, rekabetin önündeki engelleri kaldırmaktır. Ülke genelinde her alanda bu engelleri ortadan kaldırmak, yaşam kalitesini artırmaya büyük katkı sağlar. Rekabet sadece iş dünyası ile sınırlı değildir; hayatın her alanında gelişim için kritik bir rol oynar.

Bir diğer önemli alan, toplumun düşünce üretme kapasitesidir. Bu noktada kendimize şu soruları sormamız gerekir: Fikir çeşitliliğine ne kadar açığız? Hoşlanmadığımız düşünceleri bastırmak yerine, onların tartışılmasına izin verebiliyor muyuz? Eğitim sistemimiz yeni fikirler geliştirmeyi teşvik ediyor mu? RTÜK ve benzeri kurumlar, kararlarıyla bazı düşüncelerin kamuoyunda tartışılmasını engelleyerek fikir rekabetini sınırlandırıyor mu? Düşünce özgürlüğü ve rekabet, toplumun yaratıcı potansiyelini doğrudan etkileyen unsurlardır. Hayatın her alanında olduğu gibi, yaratıcılık önce zihinde doğar, sonra gerçeğe dönüşür. Düşünsel engeller, yaratıcı süreçlerin önündeki en büyük bariyerlerden biridir.

Siyaset de rekabetin sağlıklı işleyebileceği bir alan olmalıdır. Siyasette rekabeti artıracak adımlar atılmalı, giriş engelleri düşürülmelidir. Örneğin, siyasi partilerin seçimlere katılabilmesi için tüm illerde örgütlenme zorunluluğu rekabeti sınırlayan bir faktör olabilir. Benzer şekilde, belediye başkanlarının siyasi partilerde üst düzey görev almasını kısıtlayan kanunlar, siyasette rekabetin önünde bir engel oluşturabilir. Kamu hizmetindeki performansı değerlendirilen liderlerin siyasette daha fazla yer alması, rekabetin artmasına ve halkın seçeneklerinin genişlemesine olanak sağlar.

Sonuç olarak, toplumun her alanında rekabetin önündeki engelleri kaldırmak, hem bireysel gelişimimizi hızlandıracak hem de genel olarak yaşam kalitesini yükseltecektir. Bu yaklaşım sadece ekonomik değil, aynı zamanda düşünsel, siyasal ve küresel boyutlarda da ele alınmalıdır.